Het verlies van een familielid aan de andere kant van de wereld...

Maandag 19 november, mijn derde dag orientatie op het werk. Ik was dokterorders aan het ingeven in de computer toen Carrie me vertelde dat ik een telefoontje had. En dat ik beter in het prive kantoor opnam, ze zei: "It's bad news from Belgium."

Het was mijn broer die me vertelde dat onze grootmoeder was overleden. Mijn grootmoeder was een straffe madam van 82, die sinds een paar maanden in een flat van een rustoord woonde. Ze was nog steeds redelijk zelfstandig, maar het rustoord zorgde voor haar maaltijden en zorgde ervoor dat ze de juiste medicatie op de juiste moment nam. Toen ik Belgie was 2 weken daarvoor, was ze helemaal niet ziek. Ik ben toen om de andere dag bij haar langs geweest, en we hebben eigenlijk een goede tijd gehad toen. We waren zelfs "ene gaan drinken" in de cafetaria. Ze leek gezonder dan ze was het jaar ervoor! Uiteindelijk was het haar hart dat onverwachts opgaf.

Omdat ik amper twee weken geleden in Belgie was, kon ik onmogelijk teruggaan nu. Dit is waarschijnlijk een van de meest hartverscheurende toestanden wanneer je zo ver van je familie woont. Ik had geen vrije dagen meer, en ik verdien ook niet zo erg veel geld hier om zo ineens terug een paar honderd dollars op te hoesten. Justin en ik hebben hier ook een grote lening voor ons huis, het was echt niet mogelijk. Ik moet wel toegeven dat ik erg blij was dat we twee weken geleden nog tijd hebben kunnen samen doorbrengen, mijn grootmoeder en ik.

Mijn grootmoeder had alle instructies achtergelaten, ze wou gecremeerd worden en ze wou geen kerkelijke begrafenis. Het crematorium kan haar urne bijhouden voor ongeveer zes maanden. Dit geeft mij de mogelijk om terug naar Belgie te gaan in een paar maanden en dan samen met mijn broer echt afscheid te nemen.

Nu is het hele rouwproces helemaal anders omdat ik zo ver zit. Het lijkt me minder te raken omdat ik niet echt met mijn neus erop sta te kijken. Ik kan meer objectief zijn en zeggen dat ze een goed leven heeft gehad en gegaan is zonder pijn of langgerekt lijden. Ik heb veel meer verdriet gehad voor mijn broer, die eigenlijk alles alleen heeft moeten doen daar in Belgie. Ik kan proberen om een steun te bieden voor hem, maar helaas is er weinig dat ik echt kan DOEN voor hem nu.

Dit is waarschijnlijk het ergste dat kan gebeuren wanneer je zo ver weg van je familie woont, daarom vond ik het ook belangrijk om het hier te posten. Het is een deel van de reis en een deel van wat je opgeeft wanneer je grote beslissingen neemt zoals verhuizen naar Amerika. Het mag je natuurlijk niet tegenhouden je dromen te volgen, maar het geeft je een erg realistische kijk op de hele zaak.

Zoals altijd, ik hou jullie op de hoogte.

Auw!!

Deze middag moest ik naar de tandarts... Ongeveer 4 weken had ik een stukje van mijn tand afgebroken en helaas was het slecht nieuws. Toen kreeg ik te horen dat ik een kroon zou moeten laten plaatsen omdat ik al een grote vulling heb in die tand. Ik was erg van streek op dat moment omdat ik nooit zoiets serieus had verwacht.

Hoe dan ook, ik maakte een afspraak bij de tandarts van mijn schoonouders (had ik toch wat meer vertrouwen in dan in die dubieuze praktijk...). Het was veruit de beste tandartservaring die ik ooit heb gehad. De verdoving was echt voor de eerste keer echt perfect, ik heb van de hele procedure niets gevoeld... Totdat de tandarts-assistente mijn tijdelijke kroon aan het passen en aanpassen was! Mijn hemeltje! Die koude lucht deed me toch wel opspringen!! Nu is mijn verdoving net uitgewerkt en wel, het voelt niet al te prettig!! Lang leve Ibuprofen! Haha! Al bij al was het een goede ervaring en ben ik erg blij dat het achter de rug is!!

Binnen drie weken mag ik mijn "echte" porseleinen kroon gaan halen!

PS Bedankt voor de fijne comments allemaal!! 't Is fijn te weten dat dit ding eigenlijk nog echt gelezen wordt!!

Tot gauw!!

Alweer een veel te grote update...

't Is alweer zo lang geleden dat ik nog iets heb laten weten hier! Maar ik heb het de afgelopen twee maanden zo druk gehad! Hoe dan ook, ik zal proberen jullie van alles op de hoogte te brengen nu en dan weer wat regelmatiger bij te schrijven.



Die EKG-cursus waar ik vorige keer over sprak is nu ook afgelopen, en ik was geslaagd met een glanzende 97%. Ik ben nadien gaan praten met de klinische directeur van onze unit maar helaas waren er geen open posities voor Monitor Tech/Unit Secretary. Ik was best wel teleurgesteld want toen ik die cursus begon, werd mij verzekerd dat ik zou omgetraind worden. Nuja, intussen waren er alweer 2 van onze PCT's zwanger, en zwangere meisjes zitten aan de bureau. Aangezien ik niet klaar ben voor kinderen, heb ik mijn CV doorgestuurd naar een andere Telemetry unit waar ze op zoek waren naar een part-time Monitor Tech/Unit Secretary. De volgende dag al kreeg ik een telefoontje, twee dagen later had ik een interview. Ongeveer 2 uur na het interview boden ze mij de positie aan. Komende donderdag begin mijn jobtraining daar! Ik kijk er erg hard naar uit, ik heb nu 6 maanden physiek heel zwaar werk gedaan, maar ik heb ontzettend veel geleerd over verpleegkunde en direct zorgverlening. Nu in mijn nieuwe job kan ik weer meer nieuwe dingen leren, ditmaal meer het administratieve aspect van verpleegkunde.



Dan nu... de schoolupdate. Mijn wiskunde klas verliep vlekkeloos, ik was geslaagd met 96% - en dat na jaren van amper slagen in het secundair onderwijs! Ik ben nu veel meer gemotiveerd en heb het minder moeilijk met concentreren. Aangezien het online is, heb ik ook minder last van faalangst en alle stress die komt met presteren voor een groep. Ik ben momenteel halverwege in mijn Engelse klas, waarin we vooral ontzettend veel moeten schrijven. Tot nu toe alleszins nog geen problemen daarmee, mijn gemiddelde is nu 92%. Ik ben ook drie weken geleden eindelijk aan mijn Anatomie en Fysiologie begonnen, waarschijnlijk het meest gevreesde voorbereidende vak voor verpleegkunde. Ik vind alles zo ontzettend interessant! Dit vak vergt wel erg veel tijd en inspanning, alle weken laboratoria, quizzes en essays schrijven. En dan vandaag begint mijn derde en laatste vak voor dit semester, chemie! Nog zo'n vreselijk vak in het secundair onderwijs! In alle eerlijkheid kan ik wel zeggen dat ik me niet te veel zorgen maak erover. Hoe ik het deed in het secundair onderwijs, heeft niets te maken met hoe ik nu dingen kan doen.


Nog nieuws! Van 1 tot 8 november zijn Justin en ik naar Belgie gegaan! We hebben ons ontzettend goed geamuseerd en hebben veel grond verzet! Ik heb al mijn familie nog eens gezien, wat erg fijn was! We hebben ook een uitstapje met mijn broer en schoonbroer gemaakt naar Blankenberge en Brugge. We hebben mijn papa's nieuwe, toekomstige woonst gaan bezoeken. Vooral veel familiebezoekjes! :D Alle bijgevoegde foto's zijn van onze vakantie in Belgie!

Ik geloof dat dit zo'n beetje alles is... Ik beloof wat vlugger te updaten nu! ;) Tot gauw!